Η νοητική υστέρηση αποτελεί μια σφαιρική αναπτυξιακή διαταραχή, που επηρεάζει πολλούς τομείς της ανάπτυξης και περιορίζει τη λειτουργικότητα του ατόμου σε πολλά επίπεδα. Τα άτομα με νοητική υστέρηση παρουσιάζουν νοητική λειτουργία κάτω από το μέσο όρο, δηλαδή δείκτη νοημοσύνης ίσο ή μικρότερο από 70 και ελλείμματα στην προσαρμοστική λειτουργία, δηλαδή στη δυνατότητα του ατόμου να ανταποκριθεί στα αναμενόμενα για την ηλικία του επιτεύγματα. Παράλληλα, μπορεί να συνυπάρχουν προβλήματα στη συμπεριφορά και το συναίσθημα, καθώς και νευρολογικές διαταραχές (π.χ. επιληψία).

Τα άτομα με νοητική υστέρηση διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τη βαρύτητα της διαταραχής, ενώ η συχνότητά είναι δύσκολο να καθοριστεί, γιατί πολλές φορές  -κυρίως στην ήπια νοητική υστέρηση- η διάγνωση δεν τίθεται πριν από τη μέση παιδική ηλικία.

Risks of Steroid Use for Glaucoma oxymetholone buy biohaven and royalty pharma announce funding agreement totaling up to $450 million

Η νοητική υστέρηση αποτελεί χρόνια διαταραχή που δεν εξαφανίζεται  με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο με την κατάλληλη παρέμβαση και υποστήριξη, το άτομο αναμένεται να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του και να βελτιώσει τη λειτουργικότητά του.

Η θεραπευτική παρέμβαση χρειάζεται να είναι ολιστική και εξατομικευμένη ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του κάθε ατόμου.

Για τα παιδιά και νέους με νοητική καθυστέρηση ας προσέξουμε τα παρακάτω:

Ρωτήστε πριν βοηθήσετε κάποιον με αναπηρία. Μη θεωρείτε αυτονόητο ότι θέλει πάντα βοήθεια. Οι ενήλικοι με αναπηρία πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αυτόνομοι και άνθρωποι και όχι αλλιώς.

Να είστε προσεκτικοί ως προς τη σωματική επαφή. Μπορεί να δυσκολέψετε και όχι να βοηθήσετε με μία εσπευσμένη κίνηση (π.χ. μπορεί να χάσει κάποιος την ισορροπία του ή να φοβηθεί και να αντιδράσει απότομα).

Σκεφτείτε πριν μιλήσετε. Μιλήστε πάντα ευθέως στον άνθρωπο με αναπηρία και όχι στο συνοδό του. Μιλήστε όπως θα το κάνατε με οποιονδήποτε άλλον.

Σεβαστείτε τον ιδιωτικό του χώρο και χρόνο, όπως κάνετε και με όλους τους ανθρώπους.

Μην κάνετε εύκολες υποθέσεις. Δεν ισχύει ότι ο άνθρωπος με αναπηρία δεν μπορεί να έχει κρίση και να λάβει αποφάσεις ή ότι δεν μπορεί να συμμετέχει. Σημαντικό είναι να θυμάστε ότι πιθανόν παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν στηριγμένοι σε μία εσφαλμένη εκτίμηση ή υπόθεση ή συμπέρασμα γύρω από τους «περιορισμούς» του, αποφασίσετε και – τελικά – αποκλείσετε τον άνθρωπο με αναπηρία από δραστηριότητες και δράσεις.

Ανταποκριθείτε με ευγένεια στα αιτήματα. Δεν είμαστε ο ένας κοντά στον άλλον για να «δυσκολεύουμε τις ζωές μας». Το αντίθετο ισχύει. Η σχέση με κάθε άνθρωπο είναι σημαντική. Αν κάποιος μιλώντας μας παραπονεθεί για κάτι, όπως για παράδειγμα την δύσκολη πρόσβαση στο χώρο, τις συμπεριφορές που δεν τον κάνουν να λειτουργεί και να αισθάνεται καλά, μην το εκλάβετε ως μομφή. Δείτε το ως ανοιχτή επικοινωνία που στοχεύει στη βελτίωση της – κοινής – ζωής μας.